Posiedzenie Zarządu EAP, Edynburg (Szkocja), 2012
Sprawozdanie z posiedzenia Zarządu EAP. Polskę reprezentowała na nim z ramienia Polskiej Federacji Psychoterapii Milena Karlińska-Nehrebecka.
Konferencja psychoterapeutyczna, Porto (Portugalia), 2012
Sprawozdanie z naukowej konferencji psychoterapeutycznej w Porto, w której prezentowali swoje wyniki badacze z PTPI, Andrzej Nehrebecki i Milena Karlińska-Nehrebecka.
Newsletter EAP, 2012
Zapraszamy do lektury newslettera naszej macierzystej organizacji, European Association for Psychotherapy. Jest to możliwe dzięki uprzejmości Prezydenta EAP, Adriana Rhodesa. Szczególnie zachęcamy do zapoznania się z informacjami o planowanych kongresach, w tym "Psychotherapy without borders: past, present and future", który odbędzie się w 2013 r. w Rosji, oraz z informacjami o aktualnych badaniach naukowych.
Posiedzenie Zarządu EAP, Bruksela (Belgia), 2008
Posiedzenie Zarządu European Association for PsychotherapyW Brukseli w dniach 13-14 czerwca 2008 odbyło się posiedzenie Zarządu EAP oraz Doroczne Walne Zebranie Członków.
Psychoterapeuci powinni rzadzić psychoterapią – mówi prof. Alfred Pritz na posiedzeniu Organizacji Narodowych (National Umbrella OrganizationCommittee (NUOC)). Sekretarz generalny A. Pritz w przekonujący sposób wskazał,że członkowie organizacji narodowych w poszczególnych krajach powinni przestać oczekiwać, że ktoś za nich doprowadzi do powstania dobrego prawa psychoterapeutycznego. Inaczej stracimy niezależność zawodową.
Odwołał się do negatywnych konsekwencji ograniczenia psychoterapii tylko do praktyki wykonywanej przez inne grupy zawodowe; psychologów, psychiatrów i asystentów socjalnych – w takich krajach psychoterapia jest w odwrocie. Jako przykład podał sytuację w Stanach Zjednoczonych.
I dlatego psychoterapeuci sami powinni napisać projekt ustawy ustanawiającej zawód psychoterapeuty jako zawód niezależny, oparty na wysokich standardach szkolenia i praktyki, uzyskiwany po ukończeniu studiów wyższych w naukach społecznych lub humanistycznych.
Do wdrożenia tego projektu powinni zachęcić swoich parlamentarzystów i opinie publiczną.
Na koniec odwołał się do podziału widzów w kinie na tych, którzy mówią innym „tu jest twoje miejsce, gdzie masz siedzieć“ i na tych, którzy siadają, gdzie im wskażą inni.
W dyskusji Roberto Parini z Włoch zwrócił uwagę, że jako psychoterapeuci nie zajmujemy należnego nam miejsca. Zaznaczył, że jako organizacja powinniśmy być bardziej agresywni wobec Parlamentu Europejskiego w pracach nad zawodem psychoterapeuty. Taka własnie konkluzję przyjęto na zebraniu zarządu.
Zakończenie posiedzenia Zarządu EAP. Pierwszy z prawej prof. Alfred Pritz
Powstała grupa robocza opracowujaca zagadnienie psychoterapii ogólnej.
Heward Wilkinson i Aleksander Filtz poprowadzili spotkanie grupy roboczej
dyskusję na temat tzw. psychoterapii ogólnej. Profesor Filtz był zdania, że
psychoterapia jako nauka powinna się określać w odniesieniu do psychiatrii i
psychologii. Postulat ten wydał się nie być podzielany przez innych dyskutantów.
Postawiono natomiast tezę, że psychoterapia powinna klarownie zarysować zakres
zastosowań, tak by było to czytelne dla jej odbiorców. Dlasza wymiana będzie
odbywać sie drogą wymiany mailowej.
Szwajcaria wróciła na drogę Deklaracji Strasburskiej
Na poprzednim posiedzeniu zarządu EAP problem Szwajcarii wzbudził wiele emocji.
Było to skutkiem uchwały szwajcarskiej NUO/NAO by do zawodu psychoteraputy
dopuszczać jedynie psychologów. Uzasadniane było to chęcia dostosowania się do
polityki firm ubezpieczeniowych. Ponieważ taka decyzja stanowi pogwałcenie
Deklaracji Strasburskiej, część kolegów żądała odebrania szwajcarskiej organizacji
prawa do rekomendacji do ECP. Postanowiono jednak najpierw kolegom
ze Szwajcarii zaproponować zmianę statutu na zgodny z Deklaracją Strasburską. I
z tej sugestii skorzystali, co zostało przyjęte z zadowoleniem.
Przerwa w obradach, od prawej: Mony Elkaim - prezes EAP, Aleksander Filtz - poprzedni prezes EAP
Prace nad Common Platform of Psychotherapy Regulation
Dr Albina Colden z Uniwersytetu Zygmunta Freuda przedstawiła wyniki
dotychczasowych prac nad legislacją zawodu psychoterapeuty w Europie. Celem tego
przedsięwzięcia jest doprowadzenie do jednolitych wymogów licencjonowania i
standardów zawodowych psychoterapeutów w całej Europie.
Efektem będzie uznanie zawodu psychoterapeuty w całej Europie, swoboda przepływu psychoterapeutów, unifikacja standardów i procedur nadawania uprawnień oraz podniesienie jakości standardów psychoterapii.
Zawód psychoterapeuty jest prawnie uregulowany 10 krajach: UK, Bułgarii, Niemczech, Francji, Włoszech, Holandii, Austrii, Finlandii, Szwecji i Malcie. Tzw. samoregulujace się kraje to Dania, Hiszpania, Grecja, Irlandia, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, a także Łotwa. Oznacza to w praktyce, że w tych krajach nie ma ustawy regulującej psychoterapię i decydujący jest obyczaj lub czynniki pozaprawne.
Nieuregulowany jest status psychoterapii w Belgii, Łotwie i na Cyprze.
Zabrakło danych z Luksemburga, Litwy, Czech i Estonii.
W czterech krajach, gdzie jest ustawa regulująca psychoterapię, do rozpoczęcia
kształcenia wymagany jest poziom licencjatu lub matura.
Wymagany okres kształcenia waha się od 3 do 11 lat, od 380 godzin do 3680.
W trzech krajach dostęp do zawodu mają wyłącznie psychiatrzy i/lub psychologowie.
Takim krajem jest także Iran.
Letnia Szkoła Psychoterapii - Summerschool, SFU - Wiedeń (Austria),2008
Badania w psychoterapii
W dniach 30 czerwca – 5 lipca 2008 w Sigmund Freud University w Wiedniu odbyła się Summerschool in Psychotherapy Research, współorganizowana z Society for Psychotherapy Research.
Szkoła miała charakter konferencji, gdzie wiodący przedstawiciele badań nad psychoterapią prezentowali swoje obecne prace. Drugim istotnym wymiarem były spotkania robocze służące rozwijaniu projektów badawczych uczestników konferencji. Podczas takich sesji doświadczeni naukowcy chętnie dzielili się swoim doświadczeniem z początkującymi, praktycy wspomagali doświadczeniem klinicznym teoretyków, a wszystko było przyjaźnie moderowane przez pracowników Uniwersytetu.
Szczególnie ważne wydało się pytanie regularnie zadawane przez prof. A.Stalikasa po prezentacji niektórych projektów. Pytanie brzmiało „I co z tego?“ (So what?) i skłaniało do zapytywania, co dana praca naukowa wnosi istotnego do nauki czy praktyki klinicznej.
Prof. Dan Pokorny prezentację badań ilościowych nad wzorcami relacyjnymi w terapii zakończył odśpiewaniem a capella pieśni streszczającej narzędzie badawcze. Wyjaśnił, że jest to tajna pieśń jego zespołu badawczego.
Zaprezentowane zostały współcześnie rozwijane metody badań nad psychoterapią. Szczególnym zainteresowaniem cieszyły się metody ilościowe takie jak analiza metafor zaczerpnięta z kognitywnej lingwistyki i analiza narracji. Pewnym standardem w badaniach zaczyna być łączenie metod jakościowych z ilościowymi. Znacznie częściej prezentowane były badania nad procesem psychoterapii niż nad jej rezultatami.
Uniwersytet S.Freuda zadbał o dobrą atmosferę i towarzyski wymiar szkoły. Można jedynie zachęcić polskich psychoterapeutów zainteresowanych naukowym wymiarem psychoterapii, do kontaktu z tak właśnie uprawianą nauką – bez zadęcia, z pasją i zaciekawieniem.
Kolejna edycja tej interesującej imprezy odbedzie się w przyszłym roku w Grecji.
Prof. Wolfgang Tchacher z Berna podczas prezentacji “Time-series analysis and Psychotherapy Research“