Ustawa psychoterapeutyczna

Polska Rada Psychoterapii składa skargę na naruszenie praworządności przez Prezesa NFZ

Polska Rada Psychoterapii
ul. Łowicka 54/8, 02-531 Warszawa
Tel. 022-644 76 80, 0691 945 649, tel./fax: 022-644 76 81
www.psychoterapiawpolsce.pl

                                                                                Warszawa, dnia 10.12.2009 r.

                                                                      Pani
                                                                      Ewa Kopacz
                                                                      Minister Zdrowia

Szanowna Pani Minister,

Polska Rada Psychoterapii, działając na zasadzie art. 227 Kodeksu postępowania administracyjnego, wnosi niniejszym skargę na naruszenie praworządności, jakiego dopuścił się Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia poprzez wydanie Zarządzenia z dnia 2 listopada 2009 r. „w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień”.

Naruszenie praworządności polega na tym, że Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia wydał przedmiotowe zarządzenie z naruszeniem prawa, a jego treść sformułował w sposób utrudniający dostęp do rynku świadczenia usług medycznych znacznej części osób obecnie te usługi świadczących.

Przedmiotowe zarządzenie zawiera w swej części definicyjnej (§ 2) definicje legalne pojęć „psychoterapeuta” i „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty”, co skutkuje stanem, w którym udzielanie świadczeń przez osoby spełniające warunki określone w owych definicjach może być uznawane za warunek finansowania świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych. Takie wrażenie wzmacnia dodatkowo umieszczenie w zarządzeniu definicji „superwizora” (§ 2 pkt 33) dopełniającej zakres pojęcia „osoba w trakcie szkolenia...”. Tymczasem dwa pierwsze wskazane pojęcia zostały już jednak zdefiniowane w akcie prawnym wyższego rzędu – mianowicie w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. Nr 140, poz. 1146 – załącznik nr 6). Na gruncie tegoż rozporządzenia termin „psychoterapeuta” oznacza każdą osobę posiadającą stosowne wykształcenie i prowadzącą działalność w tej dziedzinie, zaś termin „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty” - każdą osobę z odpowiednim wykształceniem i szkoloną przez jakikolwiek podmiot szkolący w psychoterapii.

Wobec takiego brzmienia rozporządzenia, lege non distinguente każda osoba spełniająca powyższe kryteria winna być więc traktowana przez organy administracji publicznej jako mogąca udzielać świadczeń finansowanych ze środków publicznych jako psychoterapeuta lub osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty.

Tymczasem omawiane zarządzenie zredagowano w taki sposób, aby ustalone w rozporządzeniu definicje zawęzić. W zarządzeniu wskazano, iż psychoterapeutami są osoby wskazane w omawianym rozporządzeniu, ale w szczególności psychoterapeuci posiadający certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (§ 2 pkt 27 zarządzenia) i osoby szkolone, które ukończyły drugi rok szkolenia objętego nadzorem jednego z tych dwóch stowarzyszeń (§ 2 pkt 18). Co więcej, w § 2 pkt 33 zarządzenia wskazano, że osoba prowadząca nadzór o jakim mowa w pkt 18, (superwizor) to osoba posiadająca certyfikat jednego z owych dwóch stowarzyszeń.

W ten sposób każdy stosujący przepisy zarządzenia Prezesa NFZ otrzymuje sugestię, iż prawo do wykonywania świadczeń finansowanych ze środków publicznych przysługuje tylko osobom posiadającym certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, szkolonych przez te Stowarzyszenia pod kierunkiem ich superwizorów. Taki bowiem skutek praktyczny wywołać musi dodanie dokładnego wyliczenia do ogólnej definicji przepisanej z rozporządzenia. Skutek taki byłby notabene nawiązaniem do wcześniejszej praktyki NFZ, który konsekwentnie acz całkowicie bezpodstawnie uznawał, jakoby za psychoterapeutę można było uznać tylko osoby mające certyfikaty któregoś z dwóch wskazanych Stowarzyszeń.

Jeśli bowiem generalną definicję zawartą w rozporządzeniu uzupełni się w akcie niższego rzędu o dodatkowe stwierdzenia czy nawet przykłady, to nadaje się w ten sposób owej definicji nieco inne brzmienie. W procesie stosowania prawa ów przykładowy zwrot z pewnością będzie rozumiany nie jako przykład, ale jako jedyny desygnat definicji zawartej w zarządzeniu. Konstrukcja definicji sformułowanych przez Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia sprzyja ich zawężającej interpretacji a nawet do takowej zachęca. Przepisy komentowanego zarządzenia sformułowano tak, aby zasugerować, że świadczenia finansowane ze środków publicznych wykonywać mogą jedynie osoby posiadające certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego czy też szkolone przez te podmioty. Takie zawężenie definicji przyjętych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia jest niezgodne z prawem, niesłuszne, ale odpowiada wieloletniej praktyce postępowania NFZ – stąd też osoby stosujące omawiane zarządzenie z pewnością zrozumieją jego przepisy jako podstawę odmowy zawarcia umów z osobami nie posiadającymi wzmiankowanych certyfikatów.

Dodać należy, że odmawianie prawa do spełniania świadczeń psychoterapeutom nie posiadającym certyfikatu jednego ze wzmiankowanych Stowarzyszeń godzi w reguły wolnego rynku, w tym w prawo ogółu podmiotów do realizacji zadań opłacanych ze środków publicznych, jakie przysługuje z mocy art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych. Nie ma przy tym żadnego uzasadnienia w jakości świadczonych usług - istnieje wszak kilkanaście innych stowarzyszeń i ośrodków akademickich szkolących i certyfikujących psychoterapeutów według wysokich uznawanych w kraju i zagranicą standardów. Posiadanie certyfikatu stowarzyszenia wymienionego w zarządzeniu nie świadczy o wyższym poziomie przygotowania zawodowego w stosunku do osób nie posiadających certyfikatu, a więc dotychczasowa praktyka dyskryminuje inne stowarzyszenia i innych psychoterapeutów bez uzasadnionej przyczyny. W związku z poprzednimi zarządzeniami Prezesa NFZ wielu psychoterapeutów straciło już pracę, a wielu pacjentów zostało pozbawionych możliwości korzystania z bezpłatnej psychoterapii w ramach służby zdrowia; mimo iż Minister Zdrowia wydał rozporządzenie zapobiegające podobnym praktykom – Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia ponownie wydał przepisy im sprzyjające.

Zgodnie z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, źródłami prawa powszechnie obowiązującego są Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Żaden akt niższego rzędu nie może być z nimi sprzeczny – albowiem organy administracji publicznej, które owe akty wydają, są prawem związane, działają tylko na jego podstawie i w jego granicach (art. 7 Konstytucji). Akt niższego rzędu, taki jak zarządzenie Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, nie może więc wychodzić poza podstawę zawartą w akcie wyższego rzędu. Co więcej, akt taki nie może także zawierać wykładni pojęć zawartych w akcie wyższego rzędu (na co trafnie wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8.9.2006 r., sygn. akt II OSK 1083/05 opubl. w Lex nr 320881, dotyczącego braku uprawnień samorządu zawodowego do konkretyzowania przepisów wyższej rangi w swych aktach wewnętrznych, a więc w analogicznym do omawianego stanie faktycznym i prawnym). Wszystkie te wymogi konstytucyjnego porządku prawnego naruszył swym zarządzeniem Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia.

Na marginesie powyższych rozważań godzi się wskazać, że Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia, poprzez zawężenie definicji zawartych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia, naruszył także przepisy dotyczące tworzenia prawa. Z czysto legislacyjnego punktu widzenia bowiem, samo definiowanie w omawianym zarządzeniu pojęć „psychoterapeuta” i „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty” jest niedopuszczalne, a to wobec istnienia stosownych definicji w akcie prawnym wyższego rzędu – rozporządzeniu Ministra Zdrowia. Podobnie zbędne jest wprowadzanie definicji pojęcia superwizor – które ma wszak znaczenie jedynie na gruncie definicji „osoby w trakcie szkolenia...”. Nadto ustawa powołana w podstawie prawnej rozporządzenia pozwala wprawdzie Prezesowi Funduszu określać warunki wymagane od świadczeniodawców, ale nie daje to podstawy do określania kwalifikacji osób udzielających świadczeń – te bowiem, zgodnie z art. 31a i nast. tejże ustawy, określa minister w drodze rozporządzenia. Zasady Techniki Prawodawczej – stanowiące załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. Nr 100, poz. 908), a więc wiążące przy redagowaniu zarządzeń Prezesa NFZ – jednoznacznie zakazują powtarzania w zarządzeniach definicji z aktów wyższego rzędu (§ 137 Zasad) a przy tym nie pozwalają umieszczać w zarządzeniu treści, wykraczających poza granice podstawy prawnej jego wydania (§ 135 w zw. z § 134).

Tym samym zarządzenie zredagowano w sposób teoretycznie zbliżony do przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia, ale w praktyce znacznie ograniczający stosowanie tych ostatnich. Skutek ten jest niezgodny z prawem, a przy tym osiągnięto go naruszając konstytucyjne zasady hierarchii źródeł prawa i łamiąc zasady redagowania tekstów prawnych. Uzasadnione jest więc twierdzenie, iż Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia naruszył zasady praworządności poprzez przygotowanie i wydanie przedmiotowego zarządzenia.

Mając na uwadze powyższe, wnosimy o podjęcie stosownych działań wobec Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, w szczególności o spowodowanie wyeliminowania niezgodnych z prawem przepisów zarządzenia.

Z poważaniem

Anna Ostaszewska

Sekretarz Polskiej Rady Psychoterapii

Pismo Polskiej Rady Psychoterapii do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dn. 10.12.2009

Polska Rada Psychoterapii
ul. Łowicka 54/8, 02-531 Warszawa
Tel. 022-644 76 80, 0691 945 649, tel./fax: 022-644 76 81
www.psychoterapiawpolsce.pl

                                                                 Warszawa, dnia 10.12.2009 r.

                                                                 Pani
                                                                 Elżbieta Witkowska-Grochowalska
                                                                 Zastępca Dyrektora
                                                                 Departament Ochrony Konkurencji-
                                                                 Urząd Ochrony
                                                                 Konkurencji i Konsumentów
                                                                 00-950 Warszawa
                                                                 Plac Powstańców Warszawy 1

Szanowna Pani Dyrektor,

W nawiązaniu do pisma adresowanego do Polskiej Rady Psychoterapii (PRP) z dn. 6.11.2009 r. przesyłamy informacje dotyczące badanej sprawy (sygn. akt DOKI-440-8/09/HS):

30 sierpnia 2009 roku ukazało się rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień zawierające po raz pierwszy definicję psychoterapeuty w akcie prawnym w Polsce w brzmieniu:
Załącznik nr 6 - Wykaz świadczeń gwarantowanych realizowanych w warunkach ambulatoryjnych psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego) oraz warunki realizacji tych świadczeń
Sesja psychoterapii indywidualnej
1. Wymagane kwalifikacje:
  1) osoba, która ukończyła studia wyższe i szkolenie w zakresie psychoterapii, zwana dalej „osobą prowadzącą psychoterapię” lub
  2) osoba, która jest w trakcie szkolenia w zakresie psychoterapii, zwana dalej „osobą w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty”.

Mimo określenia definicji psychoterapeuty w akcie prawnym wyższego rzędu, kolejne Zarządzenie Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 2 listopada 2009 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień zawiera definicję zawężoną w brzmieniu:
27) „psychoterapeuta - osoba prowadząca psychoterapię, która ukończyła studia wyższe i szkolenie w zakresie psychoterapii, o której mowa w załączniku nr 6, l.p. 1, kolumna 3, Sesja psychoterapii indywidualnej, pkt 1, ppkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia o świadczeniach gwarantowanych PSY, a w szczególności osoba, która posiada zaświadczenie o ukończeniu atestowanego lub rekomendowanego szkolenia w zakresie psychoterapii i może prowadzić psychoterapię. Dokumentem potwierdzających uzyskanie kwalifikacji psychoterapeuty (do czasu wydania odrębnych przepisów określających umiejętności psychoterapeutów) jest w szczególności certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego;
18)osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty – osoba będąca w trakcie szkolenia w zakresie psychoterapii, o której mowa w załączniku nr 6, l.p. 1, kolumna 3, Sesja psychoterapii indywidualnej, pkt 1, ppkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia o świadczeniach gwarantowanych PSY, a w szczególności osoba, która może prowadzić psychoterapię wtedy, gdy posiada zaświadczenie o ukończeniu drugiego roku szkolenia w zakresie psychoterapii, wydane przez kierownika odpowiedzialnego za szkolenie i objęciu nadzorem certyfikowanego superwizora Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, odpowiedzialnego za prawidłowy przebieg prowadzonej przez nią psychoterapii;”

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia wydał przedmiotowe zarządzenie z naruszeniem prawa i naruszeniem zasad konkurencji, a jego treść sformułował w sposób utrudniający dostęp do rynku świadczenia usług medycznych znacznej części osób obecnie te usługi świadczących.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, prawo do wykonywania zadań finansowanych ze środków publicznych przysługuje ogółowi podmiotów i tylko ustawa może to prawo ograniczyć. Dotyczy to również prawa do wykonywania świadczeń opieki zdrowotnej na rzecz obywateli finansowanych ze środków publicznych za pośrednictwem Narodowego Funduszu Zdrowia.

Kierując się powyższymi zasadami, Minister Zdrowia wydał rozporządzenie z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. Nr 140, poz. 1146 ). W Załączniku nr 6 do tego aktu zawarto definicje podmiotów dopuszczonych do świadczenia usług psychoterapii finansowanych ze środków publicznych, poprzez wprowadzenie pojęć „psychoterapeuta” (oznacza ono każdą osobę posiadającą stosowne wykształcenie i prowadzącą działalność w tej dziedzinie) oraz „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty” (oznacza każdą osobę z odpowiednim wykształceniem i szkoloną przez jakikolwiek podmiot szkolący w psychoterapii). Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia miał zaś obowiązek w drodze zarządzenia wprowadzić przepisy wykonawcze w celu stosowania rozporządzenia przez pracowników Funduszu.

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia wydał przedmiotowe zarządzenie w dniu 2.11.2009 r. – jednakże w jego treści zmodyfikował wskazane wyżej definicje rozporządzenia. W zarządzeniu wskazano, iż psychoterapeutami są osoby wskazane w omawianym rozporządzeniu, ale w szczególności psychoterapeuci posiadający certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (§ 2 pkt 27 zarządzenia) i osoby szkolone, które ukończyły drugi rok szkolenia objętego nadzorem jednego z tych dwóch stowarzyszeń (§ 2 pkt 18). Co więcej, w § 2 pkt 33 zarządzenia wskazano, że osoba prowadząca nadzór o jakim mowa w pkt 18, (superwizor) to osoba posiadająca certyfikat jednego z owych dwóch stowarzyszeń.

W ten sposób każdy stosujący przepisy zarządzenia Prezesa NFZ otrzymuje sugestię, iż prawo do wykonywania świadczeń finansowanych ze środków publicznych przysługuje tylko osobom posiadającym certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, szkolonych przez te Stowarzyszenia pod kierunkiem ich superwizorów. Taki bowiem skutek praktyczny wywołać musi dodanie dokładnego wyliczenia do ogólnej definicji przepisanej z rozporządzenia. Skutek taki byłby notabene nawiązaniem do wcześniejszej praktyki NFZ, który konsekwentnie chociaż całkowicie bezpodstawnie uznawał, jakoby za psychoterapeutę można było uznać tylko osoby mające certyfikaty któregoś z dwóch wskazanych Stowarzyszeń. Zarządzenie zredagowano więc w istocie w taki sposób, aby ustalone w rozporządzeniu definicje zawęzić.

Jeśli bowiem generalną definicję zawartą w rozporządzeniu uzupełni się w akcie niższego rzędu o dodatkowe stwierdzenia czy nawet przykłady, to nadaje się w ten sposób owej definicji nieco inne brzmienie. W procesie stosowania prawa ów przykładowy zwrot z pewnością będzie rozumiany nie jako przykład, ale jako jedyny desygnat definicji zawartej w zarządzeniu. Konstrukcja definicji sformułowanych przez Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia sprzyja ich zawężającej interpretacji, a nawet do takowej zachęca. Przepisy komentowanego zarządzenia sformułowano tak, aby zasugerować, że świadczenia finansowane ze środków publicznych wykonywać mogą jedynie osoby posiadające certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego czy też szkolone przez te podmioty. Takie zawężenie definicji przyjętych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia jest niezgodne z prawem, niesłuszne, ale odpowiada wieloletniej praktyce postępowania NFZ – stąd też osoby stosujące omawiane zarządzenie z pewnością zrozumieją jego przepisy jako podstawę odmowy zawarcia umów z osobami nie posiadającymi wzmiankowanych certyfikatów.

Odmawianie prawa do spełniania świadczeń psychoterapeutom nie posiadającym certyfikatu jednego ze wzmiankowanych Stowarzyszeń godzi w reguły wolnego rynku, w tym we wskazane na wstępie prawo ogółu podmiotów do realizacji zadań opłacanych ze środków publicznych. Odmowa prawa do wykonywania świadczeń nie ma przy tym żadnego uzasadnienia w jakości świadczonych usług - istnieje bowiem kilkanaście innych stowarzyszeń i ośrodków akademickich szkolących i certyfikujących psychoterapeutów według wysokich uznawanych w kraju i zagranicą standardów. Posiadanie certyfikatu stowarzyszenia wymienionego w zarządzeniu nie świadczy o wyższym poziomie przygotowania zawodowego w stosunku do osób nie posiadających certyfikatu, a więc dotychczasowa praktyka dyskryminuje inne stowarzyszenia i innych psychoterapeutów bez uzasadnionej przyczyny. W związku z poprzednimi zarządzeniami Prezesa NFZ wielu psychoterapeutów straciło już pracę, a wielu pacjentów zostało pozbawionych możliwości korzystania z bezpłatnej psychoterapii w ramach służby zdrowia; mimo iż Minister Zdrowia wydał rozporządzenie zapobiegające podobnym praktykom – Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia ponownie wydał przepisy im sprzyjające.

Z poważaniem

Anna Ostaszewska
Sekretarz
Polskiej Rady Psychoterapii

Do wiadomości:

- dr Janusz Kochanowski - Rzecznik Praw Obywatelskich
- Redakcja dziennika „Gazeta Wyborcza”
- Redakcja dziennika „Rzeczpospolita”
- Redakcja „Polska The Times”

Pismo do Prezesa NFZ wystosowane przez Polską Radę Psychoterapii z dn. 24.09.2009

Polska Rada Psychoterapii
ul. Łowicka 54/8, 02-531 Warszawa
Tel. 022-644 76 80, 0691 945 649, tel./fax: 022-644 76 81
www.psychoterapiawpolsce.pl

                                                                      Warszawa, dnia 24.09.2009 r.

                                                                      Pan
                                                                      Dr Jacek Paszkiewicz
                                                                      Prezes
                                                                      Narodowego Funduszu Zdrowia

Szanowny Panie Prezesie,

W imieniu organizacji szkolących i /lub certyfikujących psychoterapeutów w Polsce zrzeszonych w Polskiej Radzie Psychoterapii zwracamy się do Pana z wnioskiem w niezwykle istotnej sprawie.

Po zapoznaniu się z projektem Zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia „w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień”, przygotowywanym na podstawie art. 102 ust. 5 pkt 21 i 25 oraz art. 146 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. j. w Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.) stwierdzamy, iż projekt z racji przyjętej techniki legislacyjnej wychodzi częściowo poza podstawę prawną jego wydania i może skutkować dyskryminacją poważnej części środowiska psychoterapeutów, polegającą na odebraniu im prawa wykonywania zadań finansowanych ze środków publicznych.

Przedmiotowy projekt zawiera w swej części definicyjnej (§ 2) definicje legalne pojęć „psychoterapeuta” i „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty”, co skutkuje stanem, w którym udzielanie świadczeń przez osoby spełniające warunki określone w owych definicjach może być uznawane za warunek finansowania świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych.

Obydwa wskazane pojęcia zostały już jednak zdefiniowane w akcie prawnym wyższego rzędu – mianowicie w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. Nr 140, poz. 1146 – załącznik nr 6). Definicje te różnią się istotnie od umieszczonych w projekcie omawianego zarządzenia. Na gruncie rozporządzenia psychoterapeutą jest bowiem każda osoba posiadająca stosowne wykształcenie i prowadząca działalność w tej dziedzinie, zaś osobą w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty każda osoba z odpowiednim wykształceniem szkolona przez jakikolwiek podmiot. Tymczasem omawiany projekt zarządzenia wzbogaca te definicje o wskazanie, iż osobami takimi są w szczególności psychoterapeuci posiadający certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (§ 2 pkt 27 projektu) i osoby szkolone, które ukończyły drugi rok szkolenia objętego nadzorem jednego z tych dwóch stowarzyszeń (§ 2 pkt 18 projektu). Takie definicje muszą budzić uzasadnione wątpliwości.

W projekcie zarządzenia Prezesa NFZ przyjęto również definicję superwizora (pkt 33) zawężoną tylko do osób z dwóch wymienionych już towarzystw.

Z czysto legislacyjnego punktu widzenia, samo definiowanie w omawianym zarządzeniu pojęć „psychoterapeuta” i „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty” jest zbędne, a to wobec istnienia stosownych definicji w akcie prawnym wyższego rzędu – rozporządzeniu Ministra Zdrowia. Nadto ustawa powołana w podstawie prawnej rozporządzenia pozwala wprawdzie Prezesowi Funduszu określać warunki wymagane od świadczeniodawców, ale nie daje to podstawy do określania kwalifikacji osób udzielających świadczeń – te bowiem, zgodnie z art. 31a i nast. tejże ustawy, określa minister w drodze rozporządzenia. Zasady Techniki Prawodawczej – stanowiące załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. Nr 100, poz. 908), a więc wiążące przy redagowaniu zarządzeń Prezesa NFZ – jednoznacznie zakazują powtarzania w zarządzeniach definicji z aktów wyższego rzędu (§ 137 Zasad), a przy tym nie pozwalają umieszczać w zarządzeniu treści wykraczających poza granice podstawy prawnej jego wydania (§ 135 w zw. z § 134).

Definicje zawarte w omawianym projekcie obarczone są dodatkową wadą – ich konstrukcja sprzyja wadliwej interpretacji. Zgodnie z powołanym rozporządzeniem, psychoterapeutą jest każda osoba wykształcona i praktykująca. Jeśli w zarządzeniu uzupełni się to stwierdzenie o passus, iż chodzi także (choć nie wyłącznie - tak należy rozumień zwrot „w szczególności”) o osoby mające certyfikat jednego z dwóch podmiotów, to taki zapis nie ma normatywnego znaczenia. Jednakże z chwilą, gdy znajdzie się on w akcie prawnym stosowanym przez administrację publiczną, jego wykładnia ulegnie zmianie, polegającej na praktycznej eliminacji kwantyfikatora „w szczególności” i zastąpieniu go zwrotem „wyłącznie”. Podanie w zarządzeniu jednego tylko przykładowego desygnatu bardzo szerokiej definicji sugeruje bowiem wprost, iż osoba stosująca przepisy zarządzenia winna traktować owo dodatkowe wyliczenie jako wyłączne, nie zaś przykładowe.

Godzi się wskazać, iż do niedawna – dopóki definicja terminu „psychoterapeuta” nie istniała w porządku prawnym – Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia w swych zarządzeniach zawężał krąg podmiotów uznawany przez siebie za psychoterapeutów tylko do posiadaczy wzmiankowanych certyfikatów. W obecnym projekcie nie sposób więc nie dostrzec analogii do poprzedniej praktyki, a była to praktyka godząca w reguły wolnego rynku, w prawo ogółu podmiotów do realizacji zadań opłacanych ze środków publicznych, jakie przysługuje z mocy art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych – a przy tym nie mająca żadnego uzasadnienia w jakości świadczonych usług. Praktyka owa jest nieuzasadniona merytorycznie i sprzeczna z realną sytuacją, w której istnieje kilkanaście innych stowarzyszeń i ośrodków akademickich szkolących i certyfikujących psychoterapeutów według wysokich uznawanych w kraju i zagranicą standardów. Posiadanie certyfikatu stowarzyszenia wymienionego w zarządzeniu nie świadczy o wyższym poziomie przygotowania zawodowego w stosunku do osób nie posiadających takiego certyfikatu, a więc dotychczasowa praktyka dyskryminuje inne stowarzyszenia i innych psychoterapeutów bez uzasadnionej przyczyny. W związku z zarządzeniami Prezesa NFZ wielu psychoterapeutów straciło już pracę, a wielu pacjentów zostało pozbawionych możliwości korzystania z bezpłatnej psychoterapii w ramach służby zdrowia.

Środowisko psychoterapeutów i organizacji szkolących w psychoterapii od wielu lat zwraca uwagę na ten problem. Na spotkaniu z Prezesem Narodowego Funduszu Zdrowia w czerwcu 2008 roku otrzymaliśmy od Pana Prezesa zapewnienie, że możliwa jest zmiana zarządzenia. Wskazane wyżej rozporządzenie Ministra Zdrowia daje ku temu podstawę prawną.

Wnosimy zatem o zmianę projektu zarządzenia w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień poprzez usunięcie z jego treści definicji pojęć „psychoterapeuta” i „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty”.

Z poważaniem

w imieniu organizacji zrzeszonych w Polskiej Radzie Psychoterapii

Anna Ostaszewska

Sekretarz PRP

Podpisane organizacje:
  1.Instytut Analizy Grupowej „Rasztów”
  2.Instytut Integralnej Terapii Gestalt – Stowarzyszenie Edukacji Człowieka Dorosłego
  3.Instytut Terapii Gestalt
  4.Instytut Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
  5.Koło Warszawskie Szkoły Europejskiej Psychoanalizy
  6.Polska Federacja Psychoterapii
  7.Polskie Stowarzyszenie Neurolingwistycznej Psychoterapii
  8.Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne
  9.Polskie Stowarzyszenie Psychoterapeutów i Trenerów Psychologii Procesu
10.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Gestalt
11.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej
12.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej
13.Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczo-Behawioralnej
14.Stowarzyszenie Psychologów Chrześcijańskich
15.Wielkopolskie Towarzystwo Terapii Systemowej
16.Krakowskie Koło Psychoanalizy Nowej Szkoły Lacanowskiej
17.Polskie Towarzystwo Psychologii Procesu

Pismo do Ministra Zdrowia wystosowane przez Polską Radę Psychoterapii z dn. 23.09.2009

Polska Rada Psychoterapii
ul. Łowicka 54/8, 02-531 Warszawa
Tel. 022-644 76 80, 0691 945 649, tel./fax: 022-644 76 81
www.psychoterapiawpolsce.pl

                                                                      Warszawa, dnia 23.09.2009 r.

                                                                      Pani
                                                                      Ewa Kopacz
                                                                      Minister Zdrowia

Szanowna Pani Minister,

W imieniu organizacji szkolących i /lub certyfikujących psychoterapeutów w Polsce zrzeszonych w Polskiej Radzie Psychoterapii zwracamy się do Ministra Zdrowia z wnioskiem o podjęcie działań w celu zapobieżenia naruszeniu porządku prawnego, polegającemu na wydaniu przez Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia zarządzenia sprzecznego z prawem.

Zapoznawszy się z projektem Zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia
„w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień”, przygotowywanym na podstawie art. 102 ust. 5 pkt 21 i 25 oraz art. 146 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. w Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.) stwierdzamy, iż projekt wykracza poza swa podstawę prawną, a jego treść może być uznana za sprzeczną z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. Nr 140, poz. 1146).

Przedmiotowy projekt zawiera w swej części definicyjnej (§ 2) definicje legalne pojęć „psychoterapeuta” i „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty”, co skutkuje stanem, w którym udzielanie świadczeń przez osoby spełniające warunki określone w owych definicjach może być uznawane za warunek finansowania świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych.

Obydwa wskazane pojęcia zostały już jednak zdefiniowane w załączniku nr 6 do wskazanego rozporządzenia Ministra Zdrowia. Definicje te różnią się istotnie od umieszczonych w projekcie omawianego zarządzenia. Na gruncie rozporządzenia psychoterapeutą jest bowiem każda osoba posiadająca stosowne wykształcenie i prowadząca działalność w tej dziedzinie, zaś osobą w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty każda osoba z odpowiednim wykształceniem szkolona przez jakikolwiek podmiot. Tymczasem omawiany projekt zarządzenia wzbogaca te definicje o wskazanie, iż osobami takimi są w szczególności psychoterapeuci posiadający certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (§ 2 pkt 27 projektu) i osoby szkolone, które ukończyły drugi rok szkolenia objętego nadzorem jednego z tych dwóch stowarzyszeń (§ 2 pkt 18 projektu).

Z czysto legislacyjnego punktu widzenia, samo definiowanie w omawianym zarządzeniu pojęć „psychoterapeuta” i „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty” jest zbędne, a to wobec istnienia stosownych definicji w akcie prawnym wyższego rzędu. Nadto ustawa powołana w podstawie prawnej rozporządzenia pozwala wprawdzie Prezesowi Funduszu określać warunki wymagane od świadczeniodawców, ale nie daje to podstawy do określania kwalifikacji osób udzielających świadczeń – te bowiem, zgodnie z art. 31a i nast. tejże ustawy, określa minister w drodze rozporządzenia. Zasady Techniki Prawodawczej – stanowiące załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. Nr 100, poz. 908), jednoznacznie zakazują powtarzania w zarządzeniach definicji z aktów wyższego rzędu (§ 137 Zasad), a przy tym nie pozwalają umieszczać w zarządzeniu treści wykraczających poza granice podstawy prawnej jego wydania (§ 135 w zw. z § 134).

Nadto definicje zawarte w omawianym projekcie sprzyjają wadliwej wykładni i stosowaniu prawa. Zgodnie z powołanym rozporządzeniem, psychoterapeutą jest każda osoba wykształcona i praktykująca. Jeśli w zarządzeniu uzupełni się to stwierdzenie o passus, iż chodzi także (choć nie wyłącznie - tak należy rozumień zwrot „w szczególności”) o osoby mające certyfikat jednego z dwóch podmiotów, to zasugeruje się osobie stosującej przepis, iż w istocie nie jest to wyliczenie przykładowe lecz wyczerpujące, a więc – że świadczeń finansowanych ze środków publicznych mogą udzielać wyłącznie posiadacze certyfikatów. Taki pogląd był już stosowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia, choć godzi w konstytucyjny zakaz dyskryminacji oraz w prawo ogółu podmiotów do realizacji zadań opłacanych ze środków publicznych, jakie przysługuje z mocy art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych.

W nowym stanie prawnym jednoznacznie przesądzono, iż Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia nie ma podstaw prawnych do określania wymogów kwalifikacyjnych osób, udzielających świadczeń zdrowotnych – kompetencje w tym zakresie przyznano bowiem Ministrowi Zdrowia. Tymczasem projekt zarządzenia wprost zmierza do naruszenia owego rozdziału kompetencji, a przy tej okazji – do niczym nie uzasadnionego zamknięcia dostępu do rynku usług medycznych szerszej grupie usługodawców.

Wobec powyższego, uprzejmie prosimy Panią Minister o podjęcie działań w omawianej sprawie i wystąpienie do Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w celu zapobieżenia wejściu w życie zarządzenia w jego obecnym kształcie. Projekt zarządzenia w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień winien być zmieniony poprzez usunięcie z jego treści definicji pojęć „psychoterapeuta” i „osoba w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty”.

Z poważaniem

w imieniu organizacji zrzeszonych w Polskiej Radzie Psychoterapii

Anna Ostaszewska

Sekretarz PRP

Podpisane organizacje:
  1.Instytut Analizy Grupowej „Rasztów”
  2.Instytut Integralnej Terapii Gestalt – Stowarzyszenie Edukacji Człowieka Dorosłego
  3.Instytut Terapii Gestalt
  4.Instytut Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
  5.Koło Warszawskie Szkoły Europejskiej Psychoanalizy
  6.Polska Federacja Psychoterapii
  7.Polskie Stowarzyszenie Neurolingwistycznej Psychoterapii
  8.Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne
  9.Polskie Stowarzyszenie Psychoterapeutów i Trenerów Psychologii Procesu
10.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Gestalt
11.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej
12.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej
13.Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczo-Behawioralnej
14.Stowarzyszenie Psychologów Chrześcijańskich
15.Wielkopolskie Towarzystwo Terapii Systemowej
16.Krakowskie Koło Psychoanalizy Nowej Szkoły Lacanowskiej
17.Polskie Towarzystwo Psychologii Procesu

Pismo do Prezesa NFZ wystosowane przez Polską Radę Psychoterapii z dn. 23.09.2009

Polska Rada Psychoterapii
ul. Łowicka 54/8, 02-531 Warszawa
Tel. 022-644 76 80, 0691 945 649, tel./fax: 022-644 76 81
www.psychoterapiawpolsce.pl

                                                                      Warszawa, dnia 23.09.2009 r.

                                                                      Pan
                                                                      Dr Jacek Paszkiewicz
                                                                      Prezes
                                                                      Narodowego Funduszu Zdrowia

Szanowny Panie Prezesie,

W imieniu organizacji szkolących i /lub certyfikujących psychoterapeutów w Polsce zrzeszonych w Polskiej Radzie Psychoterapii wnosimy o zmianę projektu zarządzenia w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień. Nowe zarządzenie powinno być zgodne z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.08.09. w sprawie świadczeń gwarantowanych w zakresie opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień i opierać na kryteriach merytorycznych, a nie preferować przynależności organizacyjnej osób i zespołów ubiegających się o kontrakt z NFZ.

W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 30.08.09. w sprawie świadczeń gwarantowanych w zakresie opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień w załączniku nr 6 określone zostały „Wymagane kwalifikacje do sesji psychoterapii indywidualnej” w brzmieniu:

  1)Osoba, która ukończyła studia wyższe i szkolenie w zakresie psychoterapii, zwana dalej „osobą prowadzącą psychoterapię” lub
  2)Osoba, która jest w trakcie szkolenia w zakresie psychoterapii, zwana dalej „osobą w trakcie szkolenia do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty”.

Tymczasem definicja psychoterapeuty zawarta w projekcie zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień jest zawężona i brzmi:
„psychoterapeuta - osoba prowadząca psychoterapię, która ukończyła studia wyższe i szkolenie w zakresie psychoterapii, o której mowa w załączniku nr 6, l.p. 1, kolumna 3, Sesja psychoterapii indywidualnej, pkt 1, ppkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia o świadczeniach gwarantowanych PSY, a w szczególności osoba, która posiada zaświadczenie o ukończeniu atestowanego lub rekomendowanego szkolenia w zakresie psychoterapii i może prowadzić psychoterapię. Dokumentem potwierdzającym uzyskanie kwalifikacji psychoterapeuty (do czasu wydania odrębnych przepisów określających umiejętności psychoterapeutów) jest w szczególności certyfikat Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego;”

Praktyka wymienienia w zarządzeniach Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia dwóch konkretnych towarzystw jest nieuzasadniona merytorycznie i sprzeczna z realną sytuacją, w której istnieje kilkanaście innych stowarzyszeń i ośrodków akademickich szkolących i certyfikujących psychoterapeutów według wysokich uznawanych w kraju i zagranicą standardów. Proponowane rozwiązanie powoduje dyskryminację w stosunku do większości tych stowarzyszeń. W związku z zarządzeniami Prezesa NFZ wielu psychoterapeutów straciło już pracę, wielu nie może zostać zatrudnionych, a wielu pacjentów zostało pozbawionych możliwości korzystania z bezpłatnej psychoterapii w ramach służby zdrowia.

Środowisko psychoterapeutów i organizacji szkolących w psychoterapii od wielu lat zwraca uwagę na ten problem. Na spotkaniu z Panem w czerwcu 2008 roku otrzymaliśmy od Pana Prezesa zapewnienie, że możliwa jest zmiana zarządzenia. Wydane 30.08.09 r. Rozporządzenie Ministra Zdrowia daje podstawę prawną do tej od dawna postulowanej zmiany.

Wnosimy o przyjęcie definicji osób uprawnionych do prowadzenia psychoterapii zgodnej z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.08.09. w sprawie świadczeń gwarantowanych w zakresie opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień - załącznik nr 6.

Z poważaniem
w imieniu organizacji zrzeszonych w Polskiej Radzie Psychoterapii

Anna Ostaszewska

Sekretarz PRP

Do wiadomości:
P. Ewa Kopacz – Minister Zdrowia

Podpisane organizacje:
  1.Instytut Analizy Grupowej „Rasztów”
  2.Instytut Integralnej Terapii Gestalt – Stowarzyszenie Edukacji Człowieka Dorosłego
  3.Instytut Terapii Gestalt
  4.Instytut Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
  5.Koło Warszawskie Szkoły Europejskiej Psychoanalizy
  6.Polska Federacja Psychoterapii
  7.Polskie Stowarzyszenie Neurolingwistycznej Psychoterapii
  8.Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne
  9.Polskie Stowarzyszenie Psychoterapeutów i Trenerów Psychologii Procesu
10.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Gestalt
11.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej
12.Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej
13.Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczo-Behawioralnej
14.Stowarzyszenie Psychologów Chrześcijańskich
15.Wielkopolskie Towarzystwo Terapii Systemowej
16.Krakowskie Koło Psychoanalizy Nowej Szkoły Lacanowskiej
17.Polskie Towarzystwo Psychologii Procesu

Protest osoby szkolącej się w psychoterapii

Petycja psychoterapeutów dotycząca ustawy - podpisz się

Link do podpisania petycji

Do:
Minister Zdrowia RP
Prezes Rady Ministrów RP, Pan Donald Tusk
Ministerstwo Zdrowia
ul. Miodowa 15
00-952 Warszawa
022-6349326
m.sobotka@mz.gov.pl, kancelaria@mz.gov.pl, kancelaria-mz@mz.gov.pl

   My, psychoterapeuci polscy zwracamy sie z petycją do Ministerstwa Zdrowia o dokonanie zmian w projekcie Ustawy o niektórych zawodach medycznych z dnia 26.06.08.

Projekt Ustawy ma następujące wady:
1. Ogranicza dostęp do zawodu psychoterapeuty do psychologów i lekarzy, na co brak merytorycznego uzasadnienia w badaniach naukowych.
2. Narusza uzgodnienia Ministerstwa Zdrowia i środowiska psychoterapeutów powzięte w ostatnich dwóch latach
3. Narusza prawa nabyte licznych wykwalifikowanych psychoterapeutów mających wykształcenie inne niż psychologiczne czy lekarskie.
4. Narusza interesy osób, które w dobrej wierze podjęły kształcenie w psychoterapii, a ukończyły studia inne niż psychologiczne czy medyczne.
5. Narusza prawa nabyte psychoterapeutów należących do profesjonalnych renomowanych stowarzyszeń psychoterapeutycznych.
6. Zamiast usytuować Polską Radę Psychoterapii w ustawie, umieszcza ją w delegacji.
7. Zamiast uznać dorobek szkoleniowy i certyfikaty renomowanych polskich stowarzyszeń kształcących i/lub certyfikujących w zawodzie psychoterapeuty – wyklucza je, w ich miejsce tworząc monopol towarzystw psychologicznego i psychiatrycznego.
8. Uznaje, bez podstaw merytorycznych, jako obowiązujące certyfikaty dwóch arbitralnie wybranych sekcji psychoterapii stowarzyszeń które zrzeszają zawody inne niż zawód psychoterapeuty – psychologów i psychiatrów, a wyklucza uprawnienia nadawane przez profesjonalne stowarzyszenia psychoterapeutyczne. Budzi to zdziwienie i niepokój.
9. Narusza tym samym konstytucyjną równość podmiotów wobec prawa.
10. Przy drastycznie ograniczonym dostępie pacjentów do usług psychoterapeutycznych (w Polsce brakuje 17.000 psychoterapeutów) zmniejszy go jeszcze bardziej.
11. Może spowodować utratę pracy przez wykwalifikowanych psychoterapeutów i zmusić pracodawców do zwalniania z pracy psychoterapeutów mających certyfikaty 18 stowarzyszeń psychoterapeutycznych, lub tam się szkolących.
12. Narusza podstawy zawodu psychoterapeuty, jako zawodu wolnego i niezależnego, ujęte nie tylko w Strasbourg Declaration European Association for Psychotherapy, ale przede wszystkim w ustaleniach Polskiej Rady Psychoterapii.
13. Uzależnia los kilku tysięcy psychoterapeutów niezrzeszonych w stowarzyszeniach od uznaniowej decyzji Komisji Ministerstwa Zdrowia, która nie jest ciałem tworzonym przez psychoterapeutów, powodując tym samym niepokój i brak możliwości planowania kariery zawodowej.
14. Jest niekorzystna dla pacjentów ograniczając jeszcze bardziej ich dostęp do psychoterapii prowadzonej przez kompetentnych psychoterapeutów.

Dlatego prosimy o:
1. dopuszczenie do zawodu psychoterapeuty magistrów studiów humanistycznych, społecznych, przyrodniczych i lekarzy medycyny.
2. uznanie certyfikatów psychoterapeuty wszystkich stowarzyszeń psychoterapeutycznych, które kształcą zgodnie z ustalonymi standardami, oraz uznanie za ważne szkoleń rozpoczętych w tych stowarzyszeniach.
3. niedopuszczanie do zawłaszczenia naszego zawodu przez jakikolwiek monopol czy korporację.
4. uznanie naszych praw nabytych jako psychoterapeutów
5. takie sformułowanie przepisów, by o merytorycznym wymiarze zawodu psychoterapeuty, w tym o zasadach przyznawania uprawnień zawodowych, demokratycznie decydowali psychoterapeuci.

Uwzględnienie naszych postulatów spowoduje:
1. korzyść dla pacjentów – zwiększy sie liczba dostępnych psychoterapeutów o sprawdzonych kwalifikacjach, uprawiających różnorodne kierunki psychoterapii. Korzystanie z psychoterapii zmniejsza spożycie leków, zmniejsza objawy psychopatologiczne i podwyższa jakość życia.
2. korzyść dla psychoterapeutów – zostaną uznane słuszne prawa wykwalifikowanych profesjonalistów, a tym co pragną się w tym zawodzie wykształcić, zostanie dany klarowny system szkolenia i uznawania kwalifikacji. To zapobiegnie tworzeniu się podziemia psychoterapeutycznego.
3. wykwalifikowani psychoterapeuci nie stracą pracy, co zapobiegnie niepokojom społecznym w tym środowisku
4. zabezpieczenie przed powstaniem kolejnej monopolistycznej korporacji zawodowej.
5. zmniejszenie obciążenia pracą Ministerstwa poprzez oddanie zadań merytorycznych dotyczących psychoterapii samym psychoterapeutom.
6. pogodzenie potrzeby zabezpieczenia pacjentów z potrzebą otwartości na wolny rynek, co daje szansę na podniesienie dostępności i poziomu usług psychoterapeutycznych.

Wyrażając nadzieję, że Ministerstwo życzliwie się odniesie do naszych postulatów, dziękujemy za dotychczas podjęte wysiłki na rzecz naszego zawodu.


Niżej podpisany/a:
Milena Karlinska-Nehrebecka
Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej
31-408 Krakow
autor3450@petycje.pl

Przeczytaj i działaj - apel do członków PTPI

Drogie Koleżanki i Koledzy,

11 sierpnia Ministerstwo Zdrowia zaskoczyło nas przekazaniem to tzw. Konsultacji społecznych ustawy o niektórych zawodach medycznych (dobry sobie czas wybrali na kontakt z ludźmi pracy na urlopie).

Ustawa ta, która ma wejść w życie 1 stycznia 2009, reguluje m.in. sprawy związane z zawodem psychoterapeuty. Niestety reguluje je w sposób dla środowiska psychoterapeutycznego niekorzystny. Dwa dobrze znane nam Towarzystwa sprawnie zabezpieczyły tam swoje interesy, wprowadzając m.in. zapis o tym, iż psychoterapeutą może zostać tylko mgr psychologii oraz lekarz medycyny, który ukończy akredytowane szkolenie, a nie wiedzieć czemu akredytacje już otrzymały  ww Towarzystwa, mimo, iż ustawa dopiero się tworzy.  To jest to co się rzuca w oczy jako pierwsze, ale w projekcie jest wiele innych nieścisłości, utrudnień i zapisów korupcjogennych.

Jeśli leży wam na sercu stworzenie dobrej dla środowiska psychoterapeutycznego i dla pacjentów ustawy, poczytajcie załączony tekst i wysyłajcie swoje opinie na podany niżej adres. Każdy głos się liczy. Ministerstwo powinno wiedzieć, co o jego propozycji myślą ludzie, którzy zwyczajnie pracują w zawodzie, a nie zajmują się politykowaniem. Czasu nie ma dużo, gdyż termin zgłaszania uwag mija 12 września.

Przekazany do uzgodnień zewnętrznych
w dniu 11 sierpnia 2008 roku
Termin zgłaszania uwag upływa
12 września 2008 roku

Uwagi prosimy przesyłać na adres
m.sobotka@mz.gov.pl

Poniżej adres, pod którym znajdziecie poponowany projekt ustawy.
Projekt ustawy

Serdecznie pozdrawiamy
Zarząd PTPI

Rzeczpospolita pisze o zawodzie psychoterapeuty

Link do artykułu

Psychoterapeuci chcą odrębności zawodowej

Magdalena Januszewska, 11-09-2008

Zawód psychoterapeuty nie powinien być zmonopolizowany przez lekarzy
i psychologów. Dostępu do niego domagają się też osoby z innym wykształceniem.

Przekazany do konsultacji społecznych przez Ministerstwo Zdrowia projekt ustawy
o niektórych zawodach medycznych wywołał poruszenie wśród przedstawicieli tych profesji. Planowanym zmianom sprzeciwiają się m.in. psychoterapeuci w petycji skierowanej do resortu.

Według projektu ustawy dostęp do tego zawodu mają mieć tylko lekarze
i psycholodzy. Tymczasem zainteresowani wskazują, że psychoterapia jest wolnym
i niezależnym zawodem, który zdobywa się poprzez cztero – dziesięcioletnie kształcenie po ukończeniu studiów w dziedzinie nauk humanistycznych, społecznych lub medycznych (według Strasburg Declaration by European Association for Psychotherapy).

– W Polsce w zawodzie psychoterapeuty kształci 18 niezależnych profesjonalnych stowarzyszeń psychoterapeutycznych. Dwa z nich – Polskie Towarzystwo Psychiatryczne i Polskie Towarzystwo Psychologiczne – od lat próbują zawłaszczyć nasz zawód. Jest ponurym paradoksem, że projekt odbiera prawo do szkolenia psychoterapeutów renomowanym stowarzyszeniom psychoterapeutycznym, oddając je na zasadach monopolu stowarzyszeniom innych zawodów – uważa Andrzej Nehrebecki, prezes Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Integratywnej.

Według zainteresowanych, ustawa uzależni los kilku tysięcy psychoterapeutów niezrzeszonych w stowarzyszeniach od uznaniowej decyzji komisji Ministerstwa Zdrowia.

Może się okazać, że dostęp pacjentów do usług psychoterapeutycznych będzie jeszcze trudniejszy niż dzisiaj (w Polsce brakuje 17 tys. specjalistów), a wielu wykwalifikowanych psychoterapeutów straci pracę. Trudniej też będzie skorzystać
z usług osób uprawiających różnorodne kierunki psychoterapii.

Warto dodać, że w Sejmie znajduje się projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych wniesiony przez posłów Prawa i Sprawiedliwości (prace nad ustawą zaczęły się za kadencji poprzedniego rządu).

W tym tygodniu Rada Ministrów uznała, że należy wstrzymać prace legislacyjne nad projektem poselskim, m.in. dlatego, że nie uwzględnia zawodu psychoterapeuty, zasad kształcenia i jego wykonywania.

Źródło: Rzeczpospolita